Η ΦΑ, έΦΑγε όλον τον κόσμο, διάΦΑσε και ΦΑ σας τα πεί!
Βασική αρχή των μουσικοπαιδαγωγών είναι ότι τα μουσικά βιώματα θα πρέπει να προηγούνται της θεωρητικής κατανόησης των μουσικών εννοιών. Είναι σημαντικό να εξοικειωθούμε πρώτα με τη μουσική και ύστερα να κατακτήσουμε τα σύμβολα και τις έννοιές της. Η μουσική είναι μία μορφή τέχνης. Τα σύμβολά της έχουν οριστεί για να μπορούμε να επικοινωνούμε. Ο καθένας όμως έχει δικαίωμα να την εκλάβει όπως εκείνος την αισθάνεται.
Υπάρχουν ορισμένα μοντέλα διδασκαλίας (συστήματα και μέθοδοι) για τους μουσικοπαιδαγωγούς, τα οποία δεν έρχονται απαραίτητα σε σύγκρουση, αλλά δίνουν έμφαση σε διαφορετικές προσεγγίσεις και τρόπους διδασκαλίας. Ας δούμε τα πιο διαδεδομένα...
Ο Kodaly υποστηρίζει ότι η γνώση και η αίσθηση του ρυθμού αναπτύσσονται μέσα από ενεργό συμμετοχή σε ρυθμικά παιχνίδια, δηλαδή η κίνηση αντιμετωπίζεται ως ένα στοιχείο που αναπτύσσεται παράλληλα με τη μουσική στο παιδί και βοηθά στην ουσιαστικότερη βίωση μουσικών εννοιών. Γι' αυτό και το τραγούδι είναι το βασικότερο μέσο για να γίνει η μουσική πραγματικά ένα κομμάτι από το ίδιο το παιδί.
Η μέθοδος Orff, η οποία είναι και η πιο διαδεδομένη στην χώρα μας, τονίζει ότι τα παιδιά πρέπει να κάνουν τα ίδια μουσική, να συμμετάσχουν ενεργά σε διαδικασίες μουσικής δημιουργίας πριν από οποιαδήποτε θεωρητική διδασκαλία. Υποστηρίζει ότι η αίσθηση πρέπει να προηγείται της γνώσης. O Orff αντιμετωπίζει τον ρυθμό σαν γενεσιουργό στοιχείο που πηγάζει από μέσα μας, τον ανασύρει και τον χρησιμοποιεί σαν βασικό άξονα τόσο στο συνθετικό όσο και στο παιδαγωγικό του έργο. Γνωστά είναι τα κρουστά όργανα της ορχήστρας Orff. Και ο Kodaly και ο Orff έδιναν μεγάλη έμφαση στα πρώτα βήματα της μουσικής παιδείας θεωρώντας την ως θεμελιώδη για τη μετέπειτα μουσική ανάπτυξη του παιδιού.
Ο Dalcroze υποστηρίζει ότι η πρώτη επαφή των παιδιών με τα ηχητικά φαινόμενα γίνεται διαμέσου της σωματικής κίνησης. Το σώμα δηλαδή, αντιμετωπίζεται ως το πρωταρχικό μουσικό όργανο και ως το ουσιαστικότερο μέσο εσωτερίκευσης και εμπέδωσης των μουσικών εννοιών. Πίστευε επίσης ότι η ανάπτυξη εσωτερικής ακοής και μουσικής φαντασίας θα πρέπει να ξεκινούν από πολύ νωρίς. Γι’ αυτό και κινείται με τις απλούστερες βασικές κινήσεις όπως το περπάτημα ή το τρέξιμο που είναι φυσικές καταστάσεις για τα παιδιά.
Τέλος ο Suzuki, προτείνει μια μέθοδο εκμάθησης της Μουσικής, ανάλογη με τη φυσική και αβίαστη εκμάθηση της μητρικής γλώσσας μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, γι' αυτό και ενθαρρύνει τα παιδιά να παίζουν «με το αυτί» και να μαθαίνουν διαμέσου της παρατήρησης, της μίμησης και της επανάληψης. Θεωρεί ότι η εκμάθηση μουσικής αρχίζει από τη λεγόμενη «μηδενική ηλικία», από τη στιγμή δηλαδή, της γέννησης του παιδιού και πιστεύει ότι από τους πρώτους κιόλας μήνες της ζωής του οι εμπειρίες ακρόασης είναι κρίσιμες για την μετέπειτα μουσική του ανάπτυξη.
Βασική αρχή των μουσικοπαιδαγωγών είναι ότι τα μουσικά βιώματα θα πρέπει να προηγούνται της θεωρητικής κατανόησης των μουσικών εννοιών. Είναι σημαντικό να εξοικειωθούμε πρώτα με τη μουσική και ύστερα να κατακτήσουμε τα σύμβολα και τις έννοιές της. Η μουσική είναι μία μορφή τέχνης. Τα σύμβολά της έχουν οριστεί για να μπορούμε να επικοινωνούμε. Ο καθένας όμως έχει δικαίωμα να την εκλάβει όπως εκείνος την αισθάνεται.
Υπάρχουν ορισμένα μοντέλα διδασκαλίας (συστήματα και μέθοδοι) για τους μουσικοπαιδαγωγούς, τα οποία δεν έρχονται απαραίτητα σε σύγκρουση, αλλά δίνουν έμφαση σε διαφορετικές προσεγγίσεις και τρόπους διδασκαλίας. Ας δούμε τα πιο διαδεδομένα...
Ο Kodaly υποστηρίζει ότι η γνώση και η αίσθηση του ρυθμού αναπτύσσονται μέσα από ενεργό συμμετοχή σε ρυθμικά παιχνίδια, δηλαδή η κίνηση αντιμετωπίζεται ως ένα στοιχείο που αναπτύσσεται παράλληλα με τη μουσική στο παιδί και βοηθά στην ουσιαστικότερη βίωση μουσικών εννοιών. Γι' αυτό και το τραγούδι είναι το βασικότερο μέσο για να γίνει η μουσική πραγματικά ένα κομμάτι από το ίδιο το παιδί.
Η μέθοδος Orff, η οποία είναι και η πιο διαδεδομένη στην χώρα μας, τονίζει ότι τα παιδιά πρέπει να κάνουν τα ίδια μουσική, να συμμετάσχουν ενεργά σε διαδικασίες μουσικής δημιουργίας πριν από οποιαδήποτε θεωρητική διδασκαλία. Υποστηρίζει ότι η αίσθηση πρέπει να προηγείται της γνώσης. O Orff αντιμετωπίζει τον ρυθμό σαν γενεσιουργό στοιχείο που πηγάζει από μέσα μας, τον ανασύρει και τον χρησιμοποιεί σαν βασικό άξονα τόσο στο συνθετικό όσο και στο παιδαγωγικό του έργο. Γνωστά είναι τα κρουστά όργανα της ορχήστρας Orff. Και ο Kodaly και ο Orff έδιναν μεγάλη έμφαση στα πρώτα βήματα της μουσικής παιδείας θεωρώντας την ως θεμελιώδη για τη μετέπειτα μουσική ανάπτυξη του παιδιού.
Ο Dalcroze υποστηρίζει ότι η πρώτη επαφή των παιδιών με τα ηχητικά φαινόμενα γίνεται διαμέσου της σωματικής κίνησης. Το σώμα δηλαδή, αντιμετωπίζεται ως το πρωταρχικό μουσικό όργανο και ως το ουσιαστικότερο μέσο εσωτερίκευσης και εμπέδωσης των μουσικών εννοιών. Πίστευε επίσης ότι η ανάπτυξη εσωτερικής ακοής και μουσικής φαντασίας θα πρέπει να ξεκινούν από πολύ νωρίς. Γι’ αυτό και κινείται με τις απλούστερες βασικές κινήσεις όπως το περπάτημα ή το τρέξιμο που είναι φυσικές καταστάσεις για τα παιδιά.
Τέλος ο Suzuki, προτείνει μια μέθοδο εκμάθησης της Μουσικής, ανάλογη με τη φυσική και αβίαστη εκμάθηση της μητρικής γλώσσας μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, γι' αυτό και ενθαρρύνει τα παιδιά να παίζουν «με το αυτί» και να μαθαίνουν διαμέσου της παρατήρησης, της μίμησης και της επανάληψης. Θεωρεί ότι η εκμάθηση μουσικής αρχίζει από τη λεγόμενη «μηδενική ηλικία», από τη στιγμή δηλαδή, της γέννησης του παιδιού και πιστεύει ότι από τους πρώτους κιόλας μήνες της ζωής του οι εμπειρίες ακρόασης είναι κρίσιμες για την μετέπειτα μουσική του ανάπτυξη.
Εκτενέστερες αναλύσεις για τα συστήματα και τις μεθοδολογίες αυτές θα διαβάσετε σε επόμενες αναρτήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.